بررسی اختلال‌های غدد درون‌ریز در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

چکیده مقدمه:.تالاسمی یک بیماری ژنتیکی است و تجویز خون در این بیماران حیاتی است. تجویز خون در 2 یا 3 دهه‌ی اخیر باعث افزایش طول عمر این بیماران شده است. با افزایش طول عمر، عوارض تجمع آهن در این بیماران بیشتر به چشم می‌خورد. عوارض غدد درون‌ریز که در گذشته شایع نبود در حال حاضر یکی از مشکلات شایع در این بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عوارض غدد درون‌ریز در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالاتر از 10 سال در تبریز بود. مواد و روش‌ها: 56 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور بالاتر از 10 سال در این مطالعه وارد شدند. پزشکان ویژگی‌های فردی، درمان دارویی و تاریخچه‌ی قاعدگی بیماران را جمع‌آوری کردند و معاینه‌ی دقیق از نظر بلوغ و قد بیماران به عمل آمد. برای تشخیص دیابت، آزمون گلوکز ناشتای مختل و آزمون تحمل گلوکز مختل، FBS و OGTT درخواست شد. سطح سرمی کلسیم، فسفر، TSH، FT4، LH، FSH، تستوسترون در پسران و استرادیول در دختران اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در این مطالعه 56 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور در سنین 10 الی 27 ساله بررسی شدند. شیوع دیابت در این مطالعه 9/8%، آزمون گلوکز ناشتای مختل 6/28% و آزمون تحمل گلوکز مختل 1/7% بود. کوتاهی قد (SDS کمتر از 2-) در 52% از بیماران دیده شد. هیپوگنادیسم در70% از پسران و 73% از دختران دیده شد. هیپوکلسمی و هیپوتیروئیدی اولیه واضح به ترتیب در 41% و 16% از بیماران تالاسمی مشخص شد. در 3/14% از بیماران مبتلا تالاسمی ماژور هیچ‌گونه عوارض غدد درون‌ریز دیده نشد. نتیجه‌گیری: با وجود درمان با دسفرال در بیماران مبتلا تالاسمی ماژور، شانس خطر بروز عوارض غدد درون‌ریز در این بیماران کماکان بالا است. هیپوگنادیسم یکی از شایع‌ترین عوارض غدد درون‌ریز در این بیماران است. بیماران تالاسمیک به خصوص در سنین بالاتر از 10 سال باید به طور منظم از نظر غدد درون‌ریز بررسی شوند.